Hygiene in Japan: fact or myth?

Japanse bedrijven staan er om bekend streng te zijn voor wat betreft hygiëne. Ik zou zeggen: ga zelf eens naar Japan om te zien hoe streng ze nu echt ook voor zichzelf zijn in de dagelijkse realiteit. Laat me je dit alvast al verklappen: héél streng!

In een vorig artikel schreef ik al dat er geen vuiltje op straat te zien is in Japan. Straten zijn één ding, maar dé maatstaf om de hygiënebeleving in een land af te meten, zijn uiteraard de openbare toiletten. Ik was eerder in India en China en zag daar hoe het absoluut niet moet. In Japan echter mag je blindelings in om het even welk openbaar toilet binnenstappen: je zal er een kraaknet, goed gepoetst en perfect functionerend wc aantreffen. Je zou er van de vloer kunnen eten (ter info, ik heb dit niet gedaan). Stel je dit even voor: je komt het kleinste kamertje binnen, het deksel klapt automatisch open, je kiest zelf de muzikale omlijsting, en bij het buitengaan gaat er een kraantje lopen om je handen te wassen. Science fiction wordt realiteit. Wat me ook opviel: alles wérkt altijd. Ik heb nul niet-functionerende kranen, deuren, lavabo’s gezien. Pas op: dit geldt voor de openbare toiletten. Ik heb geen voedingsbedrijf bezocht. Mogelijks wordt de lat daar nóg hoger gelegd?

Smetvrees?

Met de blote hand onverpakte voeding aanraken? No way! Zo goed als alles wordt verpakt aangeboden. Ja, ook 1 banaan bijvoorbeeld. Of 1 appel. Als je dan toch zin hebt in een warm worstenbroodje, dan zal de winkelbediende er alles aan doen om dit niet aan te raken met de blote hand. Met een tang, in een zakje, en meteen daarna: tang onmiddellijk in de vaatwas.

Of, je stapt een winkel of een museum binnen. Veel kans dat er een flacon handontsmetting staat.

Stel: je komt een restaurant binnen. Of liever: een kleine eettent waar het vooruit moet gaan. Japanners besteden niet langer dan 15 minuten aan een maaltijd verorberen. Het moet vooruit gaan. Aan de automaat vlakbij de deur van het restaurant kies je je maaltijd. Je tikt vervolgens je bestelling in, en stopt het gepaste geld in de voorziene gleuf. Zo hoeven de bedienden niet met “vuil” geld in aanraking te komen. Voilà!

Eten met de handen is ook zo’n no-go. Daar zit je dan te sukkelen met die chopsticks om dat glibberig ei te proberen klemmen en op een deftige manier naar je mond te brengen. Hilarische toestanden. Wel, een Japanner zal nooit in de verleiding komen om ten langen leste dan maar het ei met z’n handen vast te nemen. Toegegeven, ze zijn wel bijzonder handig in het gebruik van de stokjes.

Culturele verschillen

Om maar te zeggen: als je Japanse klant komt aandraven met microbiologische eisen waar je van duizelt, als hij opmerkingen maakt over de hygiënebeleving in je bedrijf (ook al vind jij dat dit wel ok is), weet dan dat dit gevoed wordt door zijn culturele background. Dat is daar nu eenmaal de norm. Voor minder gaan ze niet. Dit hangt natuurlijk ook samen met wat ik eerder al schreef over de ijzeren discipline. Een Belgisch werknemer gaat niet automatisch zomaar alle regeltjes volgen die hem opgelegd worden. Maar, het kan een tip zijn als je nog eens een opfristraining persoonlijke hygiëne organiseert voor de operatoren: vergelijk je fabriek eens met de Japanse normen…

Bij een audit draait veel om perceptie. Je kan je dus perfect inbeelden hoe een Japanse auditor / klant oordeelt in een Belgisch bedrijf. De kunst bestaat er in om als auditor de vertaalslag te maken naar de gangbare norm. Heel vaak word ik geconfronteerd met de zinsnede “Ja maar, wij moeten dat doen van BRC.” Weet dat BRC een principe voorschrijft (toegegeven, BRC gaat wel iets dieper), maar dat het aan de auditor blijft om te oordelen of de situatie beantwoordt aan dit principe, rekening houdend met het type product, het gevaar op contaminatie, etc. En ja, daar horen ook het inleven in de lokale gebruiken bij. In een bakkerij wordt handhygiëne ook op een andere manier beleefd dan bij een producent van bereide maaltijden.

Ik bedoel maar: je mag gerust eens met een auditor discussiëren. Als je tenminste het gevoel hebt dat zijn of haar perceptie gestoeld is op een andere realiteit.

Heb jij ervaring met auditoren die absurde eisen stelden? Ik ben nieuwsgierig. Laat het me weten.

Dit is de gekste eis die ik ooit hoorde