Van verjaardagsfeestjes tot voedselveiligheidsaudits anno 2024

“Gelukkige verjaardag!” “Happy birthday” “Gefeliciteerd met je verjaardag!” en afgeleide varianten ervan: herinner je je als kind de grote dag waarop iedereen je feliciteerde?

Zalig toch, dat verjaren? Die periode voorafgaand aan jouw eigen feestdag was al spannend op zich. Welke cadeautjes ging je krijgen? Wie ging je allemaal uitnodigen? En wat wou je eten op jouw dag? Welke taart? En dan was er de dag zelf: met een gezonde portie zenuwen opstaan, en stilletjes hopen dat niemand je verjaardag was vergeten. Je mocht iets lekkers meedoen naar school, alwaar je prompt een kroon op je hoofd kreeg en iedereen je het beste wenste.

Eenmaal je volwassen werd en kinderen had, kwam dat allemaal terug, zij het dan nu als organisator. Feestje organiseren, zorgen dat de stoel van de jarige versierd is de avond voordien, oma’s en opa’s richtlijnen geven qua cadeau-keuze voor de kleine spruit… Je beleefde je jeugd zowaar een tweede keer. Of zelfs nog intenser: het genot bij het zien van je kind dat geniet van de aandacht, is onbetaalbaar. Moe maar voldaan trok je diezelfde avond de deur dicht achter de laatste nonkel die naar huis vertrok, en stopte je je oververmoeide maar o zo gelukkig kind in bed…

Herinner jij je eerste food safety audit nog?

Dat aftellen naar de grote dag? Hoe je iedereen kon warm maken voor je verhaal, in de hoop dat de audit achteraf als een mooie bekroning kon gezien worden.

Je leefde waarschijnlijk naar die dag toe met de nodige stress. Gezond of niet gezond, dat laat ik aan jou over. Maar hoe dan ook, het was stress omdat je er iets moois van wou maken. Omdat je wou tonen waar jouw bedrijf voor stond.

Hopelijk volgde dan ook de voldoening na de afsluitende vergadering. Die waarbij de auditor je feliciteerde met jouw / jullie prestaties. Mentaal leeggezogen kon je dan ’s avonds in je luie zetel neerploffen en terugkijken op een geslaagde dag. Maar eentje die exact 1 jaar later ging terugkeren.

Audits, een feest?

En zo zag je misschien jaar na jaar je stressniveau wat zakken. Omdat je de zaken beter kon voorspellen, en dat je wist dat het (quasi) niet kon fout lopen. Was je nog even tevreden met de schouderklopjes van de auditor na afloop? Of overviel je mettertijd een zekere gewenning?

Ik hoop vanuit de grond van mijn hart dat je nog altijd evenzeer uitkijkt naar de komende audit. Alleen stel ik vast dat, na een dikke 25 jaar food safety audits (BRCGS heeft diens eerste versie in 1998 gepubliceerd), de voldoening bij audits bij veel bedrijven er op achteruit gegaan is. De vraag is hoe dat komt. Ligt het aan het bedrijf, de auditor, de te auditeren norm, of een combinatie van deze factoren? Laat me weten wat jouw persoonlijk gevoel is bij je audits. Ik ben benieuwd naar je reactie.

Alexander Platteeuw