UK stapt uit Erasmus

Toen ik 25 jaar jonger was en er nog veel haar op mijn hoofd stond (alhoewel, “veel”…), trok ik er op uit met Erasmus. Eén semester studeren aan een buitenlandse unief, het leek een zalig idee.

Wat oorspronkelijk een semester in Perpignan zou worden, werd uiteindelijk een trip naar Swansea in Wales. Hoe dat kwam? Eén week voor afreis kreeg ik thuis telefoon van de prof die zich de organisatie aantrok van het Erasmusprogramma aan de faculteit van de bio-ingenieurs. Om te melden dat in Perpignan het opleidingsprogramma “op ’t laatste nippertje” was gewijzigd, en of ik het zag zitten om in plaats daarvan niet naar Wales te trekken?

Euh.. ja zeker? Veel keuze was er op dat moment niet meer. ’t Was dat of thuis blijven…

Nu moet je wel weten dat de prof in kwestie mij verzekerde dat alles ter plekke al geregeld was, dat ik mij geen zorgen hoefde te maken, en dat ik bij wijze van spreken de dag zelf nog kon vertrekken.

Zij die in de periode tussen pakweg 1990 en 2000 studeerden aan de UGent als bio-ingenieur weten over wie ik het heb als ik zeg dat de organisator een figuur op zichzelf was: zijn bureau was bij momenten een reisbureau, maar dan eentje dat net een bombardement had overleefd. Studenten stonden, lagen, zaten in de gang aan te schuiven, en het lokaaltje zelf, niet veel meer dan 3 op 4 meter, was bezaaid met stapels papier, van vloer tot plafond. Kasten puilden uit. Plaatsnemen op een stoel kon enkel als je eerst 5 kg papier weglegde (maar waar je die dan in godsnaam kwijt moest, wist geen kat). Op de vensterbank lagen metershoge dossiers, en het bureau zelf was niet veel beter. Ondertussen ratelde de man aan 1 stuk door over het hoe en wat van je komende erasmusavontuur. Je moet het gezien hebben om te geloven, zeg maar.

Nu goed, een ticketje enkele reis Swansea gekocht, en hupsakee, weg was ik. Ter plaatse aangekomen bleek de praktische organisatie een heel stuk minder goed “geregeld” dan voorgeschoteld. Lees: ik had enkel een papiertje met de naam van ene dr. Jones, het adres van diens faculteit, en dat was het zo’n beetje. Huisvesting: zelf nog te zoeken. Inschrijving aan de faculteit: moest nog gebeuren. Lesprogramma samenstellen: euh, best even in de university pub uitpluizen hoe dat nu juist zat. Daarbij kwam ik er dan ook op uit dat ik me eigenlijk in niet 1 maar 3 faculteiten diende in te schrijven om een ietwat conform lesprogramma te hebben.

Enfin, om je maar te zeggen dat de eerste 2 weken niet geheel waren wat ik er van verwacht had. Maarrrr… de periode erna heeft dat ruimschoots goed gemaakt. Wat een avontuur! Wat een kans! Wat een verrijking van je jonge leven. Iedereen die op eigen poten wil staan in het leven zou dit verplicht moeten volgen.

Dit alles schoot me recent te binnen bij het lezen van het bericht dat de UK uit het Erasmusprogramma voor studenten stapt. Brexit, weet je wel. Hoe jammer is dat! Een uitwisseling met een buitenlandse unief maakt je niet zozeer rijker op academisch niveau, maar verruimt je blik. Het leert je te aarden in een totaal onbekende omgeving. Je leert enorm veel meer dan je ooit uit een cursus zou kunnen leren.

Gelukkig zijn er nog andere landen in Europa, die dus wel nog in het Erasmusprogramma zitten, dus niet getreurd!

Waarom op Erasmus gaan?

Je horizon verruimen, dat is wat er ook zo boeiend is aan het intern auditeren. Als intern auditor krijg je als het ware dé vrijgeleide om je collega’s hun werk te leren doorgronden. Je krijgt de kans om bij te leren. Wie kan daar nu tegen zijn?

Je krijgt m.a.w. de unieke gelegenheid om het hele bedrijf in detail te leren kennen. Wil je weten waar je baas eigenlijk godganse dagen mee bezig is? Plan een interne audit met hem in, en je mag hem de pieren uit de neus vragen. Leuk, toch?

Je hebt al altijd interesse voor de technische kant van de fabriek gehad? Vraag om een interne audit van de technische dienst te mogen doen, en je kan je helemaal storten op de materie.

Nu lijkt dat misschien simpel gezegd, maar dat is het natuurlijk niet zo maar. Als intern auditor moet je wel een opleiding genoten hebben. Je moet weten hoe je dit moet aanpakken. Welke zijn de valkuilen? Hoe kan de auditee je met een kluitje in het riet sturen… en hoe kan je dit vermijden?

Toeval wil dat ik een opleiding Intern Auditor Voedselveiligheid heb samengesteld, gebaseerd op 20 jaar ervaring in de food sector, waarvan 10 jaar als lead auditor myself. Ik heb zelf meer dan 500 audits als lead auditor uitgevoerd.

Ik leer je aan de hand van mijn ervaring hoe je het snelst de juiste informatie uit de mond van een auditee haalt. Met mijn techniek hebben je interne audits nadien écht meerwaarde. Geen papier om het papier, maar een echt auditrapport waar je als organisatie iets aan hebt.

Je moet wel bereid zijn je bloot te geven tijdens mijn opleidingen: er zit namelijk een stuk in waarin jij zelf op de werkvloer een mini-audit uitvoert, onder supervisie van mij. Ik geef jou dan feedback over jouw communicatievaardigheden, jouw conclusies, jouw manier van auditeren.

Ga je de uitdaging aan?

Deze opleiding gaat altijd door bij jou op bedrijf, en is volledig toegespitst op jouw sector, jouw product, en jouw processen. Geen of-the-shelf trainingetje van niemendal. Praktijkgericht, en je uit je tent lokkend.

Ja, ik wil intern auditor worden!

PS: geen tijd, of geen zin om zelf intern auditor te worden? Je kan mij ook inhuren om bij jou interne audits te komen uitvoeren. We bespreken vooraf de thema’s, de frequentie, en de manier van rapporteren. Geef me een seintje.

Alexander Platteeuw