Zijn (sommige) auditoren watjes geworden?

Beste auditor,

Ik weet het: u heeft geen makkelijke job. Lange dagen, ver van huis, veel in de auto, en niet altijd met open armen ontvangen. Ik weet er alles van, want ik deed het gedurende 10 jaar zelf, bij meer dan 500 gelegenheden.

U moet oordelen of een bedrijf de spelregels van lastenboek X of norm Y volgt, en liefst op een zo onafhankelijke en rechtvaardige manier. En dat laatste is soms makkelijk maar ook af en toe héél moeilijk.

U ziet tijdens de audit mensen van vlees en bloed voor u. Met de één klikt het al beter dan met de ander. Die mensen doen allemaal hun best, en als ze op het einde van de rit “gebuisd” zijn, is er al eens een QA manager die dit persoonlijk op zich neemt en in tranen uitbarst. Been there, seen that.

Sommigen zijn een vat vol zenuwen want “dit is het jaarlijks examen van het bedrijf”. De bedrijfsleider rekent op een goed resultaat, ook al weerspiegelt dit misschien niet de realiteit. Maar ja, niet gecertificeerd zijn is geen optie, want dan haken de grote klanten af.

Maar, zal ik je wat verklappen? Veel QA managers smeken eigenlijk om een strenge, maar consequente, audit. Hoe vaak komen de kwaliteitsmensen na afloop van de audit niet klagen tegen mij dat de auditor veel te mild was. Dat hij niet diep genoeg durfde graven. Dat de hete hangijzers bewust ontweken werden.

Klinkt contradictorisch? Helemaal niet: QA mensen zijn van nature mensen die willen dat de zaken correct verlopen in het bedrijf, dat voedselveiligheid bovenaan de agenda staat, en dat continue verbetering het streefdoel is. Dat maakt het leven voor iedereen aangenamer. Het zijn zij die willen dat de auditor de nagel op de kop slaat, en de organisatie wakker schudt als het nodig is.

Om dan als “cadeau” een AA-score toebedeeld te krijgen, kan een vergiftigd geschenk zijn. Tegenover de CEO wordt het daardoor achteraf veel moeilijker argumenteren om toch maar die noodzakelijke investering te doen, en bij de opleidingen aan het vloerpersoneel weerklinkt de echo “maar zo erg is het toch allemaal niet, zie maar naar de uitslag van de laatste BRC audit.” Gevolg: een gefrustreerde QA manager, die het binnen de kortste keren voor bekeken houdt.

Is het makkelijk om streng te zijn? Bijlange niet. Je wordt niet vriendelijk uitgewuifd als je een certificaat moet intrekken, zoveel is zeker. Je moet je zaak hard kunnen maken. Argumenteren.

Maar, ik merk op vandaag een grote gelatenheid bij voedingsbedrijven als het op certificatie van het voedselveiligheidssysteem aankomt. Makkie. Piece of cake. In de ogen van de directie dan. “We zijn al jaren zonder problemen door de audits geraakt, dus dan zal het nu ook wel lukken zeker?” is een vaak gehoorde redenering.

En dat zou het niet mogen zijn. Sinds wanneer zijn certificaten een vanzelfsprekendheid geworden?

Hou het dus scherp aub. Heb niet te veel medelijden (maar wees wel consequent). Het bedrijf kiest zelf voor een bepaalde standaard. Welnu, dan gelden de regels van die standaard. Groot bedrijf, klein bedrijf, doesn’t matter. Uiteindelijk wordt niemand er beter van als bepaalde zaken met de mantel der liefde bedekt worden. Over het toekennen van een Major dan wel een minor kan je nog discussiëren, maar veeg die NC niet zomaar onder de mat. Als hij niet in het rapport staat, zal er veelal ook niets mee gebeuren achteraf.

Ik weet dat deze nieuwsbrief misschien jou persoonlijk niet aanbelangt, maar je begrijpt dat ik hier geen namen kan noemen. Als je dus weet van jezelf dat je goed bezig bent, vat hem dan aub niet persoonlijk op.

En ik weet ook dat sommige van mijn klanten mij deze brief niet in dank zullen afnemen (of toch minstens de wenkbrauwen zullen fronsen), maar het zij zo. Niemand durft dit openlijk tegen de auditor te zeggen, dus dan zie ik het als mijn plicht om het te doen. Mijn missie is de voedselketen naar een hoger niveau te tillen. Wat ik de laatste tijd zie gebeuren is een balans die te veel overhelt naar de andere, te makkelijke kant. Vandaar deze open brief.

Ben je het niet met me eens? Ik discussieer er graag met jou over.

Contacteer me

Comments
  • met een uitstekende managementbetrokkenheid hebben al die onaangekondigde audits weinig toegevoegde waarde. Er is een wildgroei van audits , we smeken om max. 2 onaangekondigde audits per jaar bij voorkeur volgens één internationale norm (FSSCC22000 ipv IFS,BRC,…retailers…)
    Laat ons ons werk doen en heb vertrouwen.Maak aub de auditoren niet nog meer zwart / wit om ons met het vingertje te komen wijzen. Ik hoef ook de frustraties van vele auditoren niet te horen en laat hen dit zeker niet uitwerken op ons wij werken ook hard hoor !!
    Ik voel dat we goed bezig zij, ik krijg enorm veel ondersteuning van de directie, de verantwoordelijken laten zich daarom ook graag door ons QA-team inspireren en we leggen samen de lat altijd hoger want het kan altijd beter.Laat ons aub ons werk doen , vertrouw ons want “trop (externe audits) is teveel !!” We zetten daarom 110% in op interne audits , externe audits (“hoeveel keer kan ik nog mijn CCP’s opsommen ,…”, zijn 2 grondige traceeroefeningen dan nog niet voldoende ?” stop met minors en majors , geef bedrijven opportuniteiten) daar heb ik nog maar weinig tijd meer voor meneer de auditor , wij zijn integer en onze cultuur , ons DNA : gedreven,betrokken,ambitieus,mensgericht en authentiek zit goed
    mogen we aub verder werken ?

  • Dag Kurt,

    Dank voor je reactie! Met je eerste zin sla je de nagel op de kop van mijn boodschap: audits moeten nog altijd een TOEGEVOEGDE WAARDE hebben. En net daar ontbreekt het mij te veel aan. Dat is mijn boodschap.
    Keep up the good work!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *