Over FAVV wegcontroles en de zin van controles in het algemeen

Heb je recent ook de foto’s gezien die het FAVV nam bij enkele wegcontroles?

Na al die jaren van sensibilisering (het FAVV werd opgericht in 1999, in de nasleep van de dioxinecrisis) zou je toch verwachten dat bedrijven anno 2020 weten hoe ze levensmiddelen op een conforme manier moeten transporteren.

Mijn reactie bij het zien van de volgepropte bestelwagens was er alleszins eentje van: “Hier is nog werk aan de winkel”.

Ik lees in datzelfde bericht dat 18% van de controles een niet-conform resultaat gaf. Dat is 1 op 5. Stel je eens voor dat 1 op 5 van de rekken in jouw lokale supermarkt niet-conforme voeding bevat. Dat is toch een pak eten.

Goed dat het FAVV dergelijke controles dus doet. Grote spelers in de sector, die hun zaakje wel op orde hebben, worden dan weer op de vingers getikt omdat er ergens een tegeltje aan de muur ontbreekt. Het is dus niet meer dan logisch dat wanpraktijken op de weg stevig aangepakt worden.

Langs de andere kant: de controles moeten relevantie hebben. Zo werd een klant van mij onlangs geconfronteerd met een product blokkering op winkelniveau omdat er een “fout” icoontje op het etiket stond. Hoe groot de fout is, laat ik aan jou over om te oordelen.

Iedere verstandig redenerende mens zal toch moeten toegeven dat dit muggenzifterij van hoog niveau is. Oké,  de wet is de wet. Maar er is zoiets als de letter van de wet, en de geest van de wet.

Conclusie: ik ben grote voorstander van controles, maar die moeten hun nut hebben. Controles zijn er om wanpraktijken en reële voedselveiligheidsrisico’s te detecteren, maar óók om de operatoren te helpen in het respecteren van de regels.

Welke ervaring heb jij met controles van buitenaf? Durf jij hier openlijk over spreken? Laat me weten wat jouw bevindingen zijn, en ik verwerk ze misschien in een toekomstige blog (anoniem)…

Mijn ervaringen met externe controles