In 1998 studeerde ik af. Time flies when you’re having fun!
Anyways, afstuderen wil zeggen dat je vooraf een afstudeerwerk moet maken. Een thesis heette dat toen.
Hoe ging dat bij de bio-ingenieurs te werk? In de zomer voorafgaand aan je laatste jaar studie werd je verwacht al te starten met je thesis. Byebye vakantie. Jawel, er waren proffen die verwachtten dat je al begin juli aan de slag ging. Ik zal niet ontkennen dat dergelijke heren professoren al meteen van mijn longlist geschrapt werden.
Ik koos uiteindelijk voor het onderwerp “Reologische modellen van chocolade”. Voor zij die niet in de sector zitten: reologie is het vloeigedrag. Viscositeitsmetingen en dergelijke meer.
Het was de bedoeling om samen met een industriële producent te kijken welke wiskundige modellen konden toegepast worden op de verschillende soorten chocolade: melk, fondant, wit, én daarbij te spelen met parameters zoals de hoeveelheid emulgator of de bereidingswijze.
Daarvoor heb je natuurlijk massa’s chocolade nodig. Emmers vol met chocolade werden daarvoor aangesleept naar het labo. Het was niet voor niets dat ik vrij regelmatig bezoek kreeg van medestudenten. Sluwe rakkers!
Maar, ik dwaal af.
Wat wordt verwacht van een student die, met nul komma nul ervaring, in het labo komt binnengewandeld de eerste dag van de thesis? Juist, ja: literatuurstudie.
“Aha beste vriend. Jij gaat dus de reologie van het zwarte goud onderzoeken? Dan moet je je wel eerst effe inwerken in de literatuur daarrond hé.”
Nu was er in die tijd nog geen internet. Geen Google dus. Geen mailcultuur. Geen overload aan informatie. Niks van dattem. In plaats daarvan was er wel een obscuur ICT-systeem van de UGent waarbij je titels van papers kon opzoeken (de naam ontsnapt mij). Eenmaal de titel gevonden op het scherm, zag je dan waar je het artikel in kwestie kon gaan inkijken of kopiëren. Na dus ettelijke kilometers op de fiets te hebben afgelegd langs de verschillende faculteiten, en mijn weg zoekend in de vele duistere gangen van allerlei universiteitsbibliotheken en schimmige lokalen vol Mewaf-kasten, kwam ik gewapend met een stapel wetenschappelijk voer terug in het labo.
En toen, toen overviel mij een énorm slaapgevoel. Djeezes Christ! Ik moest mij werkelijk slepen door het lezen van die oeverloos saai geschreven teksten. Jongens, jongens. Dat taalgebruik! Geeuw! Een spannende roman lezen kost mij nog altijd geen enkele moeite, maar zo’n wetenschappelijk artikel toentertijd was echt een opgave. Bovendien bekroop mij bij sommige van die papers na afloop ook het “So what?” gevoel. Een artikel om het artikel zeg maar. Om nog een streepje te kunnen turven achter de naam van de auteur? Om de impactscore op te drijven?
Communiceren = entertainen
Waarom moest dat zo oeverloos saai geschreven zijn?
Hoe communiceer jij met je doelpubliek? Hopelijk niet zo slaapverwekkend als wetenschappelijke teksten.
Pas jij jouw schrijfstijl aan aan je doelpubliek? Of hanteer je het credo van de wetenschappers hierboven: “Ik schrijf en de lezers moeten zich aanpassen aan mij”?
Kijk, in die 23 jaar in de voedingsindustrie heb ik véél teksten kunnen lezen. De ene al beter dan de andere.
Ik heb dus kunnen filteren wat soort teksten er het beste werken. En ook welk type schrijfsels niemand ooit leest.
Waarom is je kwaliteitshandboek 3x zo dik als nodig?
Waarom leg je hetzelfde uit in 5 verschillende procedures? Het kan nochtans anders.
Hou je doelpubliek altijd voor ogen
Schrijf je een werkinstructie voor operatoren op de werkvloer? Hanteer dan wat ik noem “de Ikea-methode”: met zo weinig mogelijk woorden toch duidelijke info overbrengen. Ikea slaagt erin om iemand gelijk waar ter wereld een meubel in mekaar te laten steken zonder 1 woord in de handleiding te zetten. Probeer dat ook eens.
Schrijf je een PowerPoint Voedselveiligheid bij mekaar voor de mensen van de technische dienst? Gebruik dan hun jargon. (Ook voor het geven van presentaties heb ik een pak tips samengesteld die je in staat stellen om je publiek aandachtig te houden.)
Schrijf je een management review voor de directie? Ook hier hoeft dit geen encyclopedie te zijn. Beperk je tot de kernboodschap. Beperk je tot de feiten. Ook hier heb ik een audit-proof methode ontwikkeld om je management review te laten schitteren.
Wil je een leesbaar en efficiënt documentatiesysteem voor het beheer van je kwaliteit of voedselveiligheid?
Klik hier enkel en alleen als je echt stappen wil zetten in je schrijfoptimalisatie. Als je liever wetenschappelijke papers wil schrijven, be my guest, en bespaar je de moeite.
Contacteer me voor tips om tot teksten te komen die effectief GELEZEN worden
Alexander Platteeuw